Van Quick tot WVF
Hendrik Jan Bloemers, Dick Jans, Gerrit Eikenaar, Gerrit van Ittersum en Hans Visser. Twaalf en dertien waren ze in 1937. Gezamenlijk richtten ze op 1 juni dat jaar Quick op, de voorloper van WVF.
Na een wervingsactie hadden de jongens een eerste elftal op de been. Contributie: twee cent per week. De eerste echte trainer maakte zijn opwachting. Gra Gerritsen, oud PEC'er. Daarnaast werden bovenmaatse shirts en een veld gevonden, het land van boer Jan Willem van Vilsteren (nu globaal gezien de Punterweg).
WVF werd volwassen. In 1940 besloot het zich aan te sluiten bij de bond en vond de club een nieuwe, tweede veld. Locatie: pal voor het huidige ontmoetingscentrum Het Anker, het land van boer Jacobs. In de oorlogsjaren was het verenigingsleven grotendeels ontwricht.
Desondanks kon WVF in het seizoen 1940 – 1941 aan zijn eerste competitie beginnen. Op dat moment kwam de KNVB met een eis op tafel. De leden van Quick moesten een andere naam voor hun club bedenken. Er waren teveel clubs die zo heetten en waarschijnlijk duldden de Duitsers geen Engelse naam.
Uiteindelijk viel de keus op WVF, de initialen van de Zwolse buurtschappen Westenholte, Voorst en Frankhuis.
WVF voor het eerst in tenue, 31 augustus 1937.
Van graasland tot De Weide Steen
WVF vierde zijn eerste lustrum in 1942. De club telde toen 150 donateurs. Ze was inmiddels verhuisd naar de Hasselterdijk in Frankhuis. Vermeldenswaardig is het feit dat WVF zich tot 1945 mocht verheugen in een later zeer bekend supporter: weerman Jan Pelleboer. In het voorjaar van 1946 zag het eerste clubblad het levenslicht: WVF-Nieuws. Een collecte in Westenholte, Voorst en Frankhuis leverde in die tijd achthonderd gulden op, genoeg voor het eerste eigen onderkomen van de club. Een veld annex graasland werd gevonden aan de Frankhuisweg in Frankhuis. Het gemeentebestuur kocht voor WVF in 1962 een betere locatie aan, de strook tussen de Voorsterweg en de Papaverweg, waar twee velden werden gerealiseerd. Het op papier meest succesvolle elftal in de geschiedenis van WVF speelde daar. Het dong na twee kampioenschappen ('68/'69 en '69/'70) mee om de landstitel. Inmiddels was het clubblad omgedoopt tot Kroniek. Het Papavercomplex was na decennia opgebruikt. Na herhaaldelijke verzoeken kreeg WVF de locatie aan de Stinsweg door de gemeente toegeschreven. In 1979 verhuisde de club van de schamele accommodatie naar het spiksplinternieuwe sportcomplex dat De Weide Steen werd genoemd. De grond aan de Papaverweg werd evenwel aangehouden als trainingsveld. In 1980 telde de club maar liefst 544 leden. Plannen voor de bouw van een tribune kregen in 1991 gestalte door onder andere maar liefst 5000 arbeidsuren van een speciaal opgerichte tribunecommissie.
De kantine op het Papavercomplex in aanbouw.
Van bekerfinale tot topscoorders
In 1943 speelde WVF zijn eerste competitie, maar de zomeravondcompetitie om de Ten Heuvelsbeker bleef meer in de herinnering hangen. WVF won het toernooi drie keer op rij en mocht zijn eerste beker in de prijzenkast zetten. In het seizoen 1950 – 1951 greep WVF naast het kampioenschap, maar het verwierf landelijke bekendheid door als afdelingsclubje in de bekerfinale te belanden. Het team met bekende namen als Herman Hullen (doel), Henk van Zuthem, Gerrit van de Ploeg, Gerrit Pannen, Herman Schrijver en Henk Schrijver (bijnaam Doki) verloor met 5-1 tegen Zwaluwen Vl. Het was ��n van de slechts vier keer dat een Zwolse ploeg (inclusief profs) in de nationale bekerfinale stond. PEC presteerde dat twee keer, Berkum ��n keer. In 1953 promoveerde WVF naar de grote KNVB-klassen. Min of meer dezelfde ploeg als in de bekerfinale, wist vervolgens de entree naar de 4e klasse te maken. In 1958 – 1959 diende zich een groot talent aan: Johan Pannen. Het seizoen daarna presteerde WVF dramatisch, maar een jaar later wist Franke Bootsma een Zwols record te zetten. Tegen Harfsen werd met 13-1 gewonnen, acht kwamen er van de voet van Bootsma. In dat jaar maakten de toeschouwers kennis met het koppel Aalt Docter – Johan Pannen. Zij namen 40 doelpunten voor hun rekening. WVF maakte met hen in de gelederen een opmars naar de tweede klasse waar het in 1967 aankwam.
Het eerst
e elftal dat in '50/'51 landelijke bekendheid verwierf.
Van kampioenklasse tot Dammannetjes
WVF speelde in het seizoen '68 – '69 wekenlang bovenaan. Sleutelduel voor het kampioenschap was de strijd tegen Harkema waar 2.000 bezoekers op afkwamen. Pannen en Ab Hageman (overgekomen van HTC) zorgden voor 0-2. Topscoorder Rinie Hendriksen bepaalde de eindstand op 1-4. Het kampioenschap zorgde in het land voor verbaasde reacties. WVF maakte daarna van het aanbod van PEC gebruik om de duels in de kampioenscompetitie op De Vrolijkheid af te werken waar duizenden mensen konden worden ontvangen. Bijzondere wedstrijden tegen Quick Boys, Spakenburg en VVOG volgden. WVF eindigde als vierde, de beste prestatie in de geschiedenis van de club. Het seizoen daarna stond in het teken van een hervorming. De vier beste ploegen van de vijf tweede klassen zouden een nieuwe eerste klasse vormen. WVF wist het kunststukje te flikken door van Blauw Wit te winnen. Opnieuw in de kampioensklasse werd een anticlimax, al hoewel vermeldenswaardig is dat voor het eerst een Damman (Henk) zijn intrede deed in het eerste team. Henk was de eerste van een reeks Dammannetjes die in de 25 jaar daarna een begrip zouden worden. In �71 – �72 maakte de tweede, Gerard, zijn opwachting en ook de Groninger Jan Pieterman veroverde een plaats in de selectie. Toch kon een val naar de tweede klasse niet worden voorkomen.
Het team dat zijn duels in de kampioenscompetitie op De Vrolijkheid afwerkte.
Van kroonstuk tot degradatie
Met de entree van de derde Damman, Ben, kreeg WVF scorend vermogen. Hij was het die zichtbaar aanwezig was in de jaren in de luwte. In �78 – �79 begroette de club Lody Kragt, afkomstig van PEC Zwolle en Marcel Damman, de vierde van de familie. Over die laatste zei de toenmalige trainer De Jong dat hij het bij Barcelona had kunnen maken. Met Marcel kwam ook een nieuwe selectie in beeld met namen als Gerard van Riel en Brucht Bergsma. Het jubileumseizoen 1986 – 1987 was historisch. Op 20 april, Paasmaandag, pakte de ploeg het kampioenschap en daarmee de overgang naar de eerste klasse. �Kampioen cum laude�, kopte de Zwolse Courant. Gerard Marsman deed het seizoen daarop als trainer zijn intrede. De Raaltenaar zou in 1996 aan het werk gaan als betaald coach voetbal bij SC Heracles. WVF werd in zijn eerste jaar in de eerste klasse verkozen tot sportploeg van het jaar van Tijl Kranten/ABN. En Marcel Damman kwam op schot. Maar liefst 22 schoot hij erin, alleen Folkert Velten scoorde toen meer (27). In 1990 moest het eerste echter vechten tegen degradatie. In Steenwijk werd het naderende onheil afgewend door prima keeperswerk van Henri Karrenbelt, maar na Brucht Bergsma en Erik Marsman moest WVF ook kroonstuk Marcel Damman laten gaan richting Rohda Raalte. Seizoen �90 – �91 werd zodoende een drama. Aan degradatie viel niet te ontkomen.
Bestuur en spelers in '86/'87 op kampioensreceptie.
Van Kist tot Beijen
Oud-international Kees Kist werd in juni �91 benoemd tot nieuwe trainer. In augustus namen Ben Damman en Gerard van Riel afscheid. De afdaling zette door. WVF kwam in de 3e klasse terecht, maar wist zich daar snel weer uit te werken. Marcel Damman keerde vervolgens terug vanuit Rohda Raalte. Maar de grilligheid was groot, mede daardoor werd Kees Kist ontslagen. Voorzitter Joop de Vries maakte het seizoen af. De degradatie aan het einde van seizoen �93 – �94 was een teleurstelling voor Brucht Bergsma die in de zomer van �94 aantrad als trainer. Bergsma verjongde het eerste en zag dat zijn aanpak geen windeieren legde. WVF had na een periodetitel kansen in de nacompetitie maar pakte deze niet. Toch speelde de club �96 – �97 in de tweede klasse. Met dank aan de KNVB die het stelsel van klassen herstructureerde. Bergsma vertrok naar IJVV en na een periode B� Korf nam Ype Hamming nam het stokje over. De laatste verwierf met name faam bij PEC Zwolle waar hij van zijn 20e tot zijn 30e actief was. Damman hing na meer dan tweehonderd doelpunten in het Zwolse amateurvoetbal (een unicum) zijn voetbalschoenen aan de wilgen. Onder leiding van ex-prof Hamming speelde WVF 3 jaar in de tweede klasse. Met ingang van het seizoen 2002 -2003 nam John Beijen het hoofdtrainerschap over, waarna in het seizoen 2008-2009 Eduard Lindeboom aantrad. Met het eerste elftal wist hij in het seizoen 2009-2010 te promoveren naar de eerste klasse, waar WVF nu nog in speelt. Jan Jaap Kooistra is met ingang van het seizoen 2011-2012 de trainer van de hoofdmacht van de club.
De Dammannetjes bij elkaar. Geheel achter Marcel Damman.
Trainer Eduard Lindeboom gaat op de schouders bij de promotie van WVF naar de eerste klasse.
De jaren na Jan Jaap Kooistra kenmerkten zich door vele trainerswisselingen, maar ook met de aanstelling van Anton Westenberg in 2011 als nieuwe voorzitter. Tot op heden (2022) hanteert hij nog steeds de voorzittershamer. Na 2012 heeft WVF zich ook meer gericht op het damesvoetbal en dat niet zonder succes, zowel kwantitatief als ook kwalitatief, wat zich o.a. uitte in het aanstellen van gediplomeerde trainers. In 2013 voltrok zich het volgende hoogtepunt in de al rijke historie van WVF. Met het binnenhalen van 123Inkt als kledingsponsor spelen alle jeugdteams in uniforme wedstrijdkleding en werden alle jeugdspelers voorzien van trainingspakken en voetbaltassen met het logo van 123Inkt. Sportief gezien viel in 2013 een volgend hoogtepunt te noteren: WVF bereikte door het winnen van de nacompetitie de hoofdklasse. Helaas was dat een eenmalige situatie: het verschil met betaalde amateurs was dermate groot, dat, ondanks dat veel wedstrijden op het nippertje werden verloren, niet aan degradatie viel te ontkomen. En dan, het seizoen 2018 - 2019. WVF was in het voorjaar van 2019 de trotse koploper. Met nog 7 speelrondes te gaan had WVF een voorsprong van 8 punten op de concurrentie. En toen was daar corona. De KNVB nam de beslissing dat alle competities werden stopgezet. Op grond van een uiterst discutabele berekening besloot zij dat WVF niet in aanmerking kwam voor promotie naar de 1e klasse, ondanks die riante koppositie in de 2e klasse. Tot op heden speelt WVF in de 2e klasse maar wel met het verenigingsbeleid dat de focus vooral is gericht op het mogelijk maken dat vooral eigen jeugdspelers in het 1e elftal kunnen acteren.
© 2022-2023 One4Design.nl